در پایان، خودتان خواهید شد

اصالت همه جا به چشم می خورد، اما وجودش ضرورتی ندارد.

نخست آنکه کالایی لوکس است: فقط کسانی می توانند توجهشان را به اصالت معطوف کنند که آن قدر آسوده خاطرند که به امور اصلی زندگی توجهی ندارند.

- الکساندر استرن،ایان - خودت باش.

دیگران همه از قبل اشغال شده اند .

این لطیفه مشهور، که غالباً به اشتباه به اسکار وایلد نسبت داده می شود، بی آنکه بار کنایی به خود بگیرد در کتاب های خودیاری و وبلاگ هایی به چشم می خورد که اصالت را تجلیل می کنند.

این کتاب ها و وبلاگ ها عبارت خودت باش را هدفی ارزشمند و تقریباً دست نیافتنی قلمداد می کنند.

دلیل این امرْ قابل درک است.

فرهنگ ما مملو از اصالت است: ما پیوسته در حال یافتن خویشیم ، مشغول شکوفاکردن خود ، مسیر خود را رفتن ، واقعی بودن ، مسیر های پیموده را نرفتن ، از خیل جماعت جداشدن .

سال های جوانی مان را در تلاش برای یافتن کیستی مان صرف می کنیم، سال های بعدی را در تلاش برای صادق بودن با خود سپری می کنیم، و فاصله بین این دو را در این بحران که آیا همانیم که می پنداشتیم یا نه.

جمله منسوب به وایلد ، هر چند ناموثق، به نکته مضحکی در قلب مفهوم اصالت اشاره می کند [و آن اینکه]، این حجم از درون نگری ضرورتی ندارد.

چرا این قدر تلاش می کنیم کسی باشیم که نمی توانیم غیر از آن باشیم؟ همان طور که دیوید فاستر والاسِ نویسنده می گ