قوطی کبریت

سال هاست که در جهان و ایران سبک زندگی شهری و شهرنشینی از خانه های حیاط دار، دل باز و پر نور به دلیل افزایش جمعیت، گرانی زمین سمت و مسایل فرهنگی و اقتصادی به سمت آپارتمان نشینی رفته است.

این شکل از زندگی به خودی خود هیچ اشکالی ندارد اگر همسو با استانداردهای روز معماری و شهرسازی و البته فرهنگ آپارتمان نشینی باشد و بتواند شاخصه های ابتدایی معماری و فرهنگی را در قالب ضوابط نما و ایجاد محیط های مشترک تفریحی و تبیین و آموزش فرهنگ زندگی در چنین محیطی برای ساکنین رعایت و پیاده سازی کند و در جهت ایجاد کیفیت و شرایط بهتر برای زندگی ساکنین اقدام به ساخت آپارتمان هایی با میزان نورگیری بیشتر، عدم مشرفیت و فضاهای عمومی و مشترک بیشتر کند.

اما متاسفانه نبود نظارت کافی و بی توجی به دانش معماری و هرچه به صرفه تر بودن ساخت و سازها باعث شده تا تقریبا صنعت آپارتمان سازی از اصول و استانداردهای اولیه اش فاصله زیادی بگیرد.

شاید به همین خاطر باشد که در میان عامه آپارتمان را به قوطی کبریت تعبیر می کنند و رشد قارچ گونه و بدون ضابطه آن به این شکل در طولانی مدت اثرات منفی خود را در کیفیت زندگی شهری و ساکنان آن خواهد گذاشت.