اعتصاب 62 روزه مطبوعات در سال 57، اعتراض به سانسور یا خودزنی؟

اعتصاب در ادارات و کارخانه ها به قصد ضربه زدن به حکومت و موفق بود اما اعتصاب مطبوعات خدمت ناخواسته به حکومت بود هر چند در عمل میدان را از گفتمان های ملی و سکولار گرفت و یک سر به اسلام انقلابی و اسلام سنتی سپرد.

- عصر ایران؛ مهرداد خدیر- 43 سال پیش و در 16 دی 1357 سه روزنامه سراسری اطلاعات، کیهان و آیندگان و شماری از نشریات به اعتصاب 62 روزه خود پایان دادند و انتشار خود را از سر گرفتند.

هر چند روزنامه نگاران اعتصابی گمان می کردند با ثبت طولانی ترین اعتصاب مطبوعات در جهان تا آن زمان و شاید تا کنون به موفقیت دست یافته اند اما بعدتر روشن شد که این اعتصاب موقعیت گفتمان روشن فکری در انقلاب ایران را به مخاطره انداخت چراکه مهم ترین تریبون خود را از دست داد و در این 62 روز مردم یا به رادیو بی بی سی گوش می سپردند و کمی هم به رادیو مسکو یا رادیو آلمان و البته رسانه سنتی منبر- خصوصا در ماه محرم کارکرد سیاسی یافت و شایعات نیز نقش پررنگی داشت.

اعتصاب مطبوعات هر چند در اعتراض به دخالت نظامیان بود ولی بسیار زودتر می توانست تمام شود چرا که اطلاع رسانی و ارایه تحلیل و خبر مانند خدمات دیگر نبود که تعطیل آن حکومت را به هراس افکند و به عکس به رسانه های حکومتی و به رادیو بی بی سی میدان داد تا جایی که سال ها بعد منکران اصالت انقلاب، که از تحلیل فروپاشی عاجز