عطاالله امیدوار؛ هنرمندی که تا زنده بود برایش کاری نکردند

«آدم های این چنینی را نمی توان در یک چارچوب گنجاند و به آن ها گفت که حتما باید یک کار را انجام دهند.

» - این هنرمند با اشاره به اینکه امیدوار در خیلی از زمینه های هنری از آواز گرفته تا معماری، حضور داشته است، گفت: عطاالله امیدوار آدم منحصر به فردی بود؛ هم به جهت قیافه و تیپ آرتیستی ای که داشت و هم به جهت ذهنیت هایی که از آن برخوردار بود؛ برای همین می گویم در حق او کم لطفی شده است.

غضبان پور ادامه داد: نه فقط در حق آقای امیدوار بلکه در مورد همه عزیزانی که من می شناسم و در این 2-3 سال اخیر رفته اند، کم لطفی شده است.

اسم نمی برم اما عزیزانی که شاعر، نقاش و گرافیست درجه یک بودند اما در زمان حیاتشان اجازه چاپ کتاب به آنان داده نشده است و انقدر کم لطفی در حقشان شده که بعد از فوت شدنشان در مورد آنان صحبت می شود یا برایشان سالگرد می گیرند.

این هنرمند در ادامه اظهار کرد: شاید هیچکس نمی دانست آقای امیدوار بلد هستند آواز بخوانند یا ساز هم می نوازند؛ برای مثال آقای سیمون آیوازیان که هنوز هم در قید حیات هستند، هیچکس حتی از نسل جوان ایشان را نمی شناسند؛ اما زمانی که هنرمندی فوت می کند، ما تازه یادمان می افتد که چنین کسی بوده و درباره شان صحبت می کنند و مطلب می نویسند.