فارسی در چین

گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی از زبان فارسی در چین و واژه هایی که از این زبان به چینی راه یافته اند، می گوید.

- به گزارش ایسنا، این گروه در تازه ترین مطلب خود که از مجموعه یادداشت های قلمرو زبان فارسی است، آورده: ابن بطوطه درخصوص شهر هانگچو می نویسد: .

آنان شروع به خواندن آواز چینی، عربی، و فارسی کردند.

امیرزاده آواز و نغمات ایرانی را بیشتر دوست داشت.

هنگامی که شعر فارسی می خواندند دلشاد می شد و نوازندگان و خوانندگان را تشویق می کرد که آن آهنگ را تکرار کنند.

شعر و آهنگ چندین بار نواخته و خوانده شد، به طوری که من هم آن شعر را حفظ کردم.

.

یکی از نکات بسیار مهم، اصطلاحات و لغات زبان فارسی است که وارد زبان چینی شده، و بر عهده محققان و دانشمندانِ زبان شناسِ ایرانی و چینی است که درباره آن به تفحص و تحقیق بپردازند.

.

یک لغتِ آن کلمه پاسوان است که از پاسبان گرفته شده و ابن بطوطه موارد استعمال آن را در شهر کنجنفو شنیده است.

ابن بطوطه می نویسد: .

بین باروی اول و دوم، غلامان سلطان که نگهبانان شهر می باشند، اقامت دارند، و بعضی در روز و بقیه در شب حراست شهر را به عهده دارند، و به آنان پاسوان می گویند.

.

برگرفته از: نذیر احمد، مقاله زبان فارسی در چین ، ترجمه قدرت الله روشنی زعفرانلو، در: مجله آینده، سال پانزدهم، ش 3–5، خرداد تا م