وقتی شیوخ عرب برای مرد میدان «هوسه» کردند/ روایتی از حضور حاج قاسم کنار سیل زدگان خوزستان

که یعنی آهای بزرگان میدان، شما که بزرگ زاده اید صحیح اما برای خوش آمد گفتن پیشقدم شوید چون بزرگ آمده و این شریف ترین پذیرایی شیوخ عرب از عزیزی چون ژنرال بود؛ پاهایشان را در استقبال از کوه چون سجیل طیراً ابابیل بر زمین می کوفتند و هرچند غصه دار و با خانه هایی خموده زیر سیلیِ سیل اما از شوق حقیقتِ محبتش در خویشتنشان نمی گنجیدند.

درد سیل احاطه مان کرده بود، میدانی؟ مثل جنگ، مثل صدام، مثل بمب های خوشه ایی و آب ها بالا میرفت و نگرانی ژنرال بالاتر! او از سوریه و داعش دل کنده بود تا اینبار به مقاومتی دوشادوش مردان چفیه پوشِ خوزستان دل بدهد، که بگوید جهاد یعنی تلاش، تلاشی برای حفظ کرامت انسان ها؛ حال گاهی در سوریه، گاهی در لبنان، گاهی در حصار غزه و گاهی حوالی خودمان یعنی در خوزستان.

  هنوز طنین حنجره های حیدر حیدر گویی، که هیبت کلمات ژنرال آن ها را تا پای سیل بندها بند کرده بود از گوش خوزستان نیفتاده؛ ژنرال ایستاد و ارتشش را خطاب داد: در حال حاضر بسیاری اصرار می کنند که برای دفاع از حریم اهل بیت به سوریه اعزام شوند اما خوزستان در این حادثه نوعی دفاع از حرم است زیرا دفاع از حرم چه چیزی بالاتر از این است که کرامت یک انسان را حفظ کنید تا از خانه اش آواره نشود یا اینکه در اردوگاه ها کرامتش حفظ شود؛ اگر با حفظ کرامت مردم و بدون خسارت انس