بانوی جادونویس خود را مهاجر نمی داند

واقعیت این است که نغمه ثمینی خودش را مهاجر نمی داند با اینکه دو سالی هست که در کشوری دیگر هم زندگی می کند اما اینجا برای او «خانه « تر است هرچند به دلایلی ترجیح داده کمی از این خانه دور بماند.

- واقعیت این است که نغمه ثمینی خودش را مهاجر نمی داند با اینکه دو سالی هست که در کشوری دیگر هم زندگی می کند اما اینجا برای او خانه تر است هرچند به دلایلی ترجیح داده کمی از این خانه دور بماند.

اما همه خاطرات او متعلق به همین کوچه ها و خیابان هاست، همین مردمی که در کافه و تاکسی می بیندشان.

با دیدن همین رهگذران است که جرقه اولیه خلق یک اثر هنری در جانش می دمد.

نغمه ثمینی نه مهاجر است و نه بدبین.

او از بدبینی خیری ندیده و حالا هم با وجود همه سختی ها، همچنان پر انرژی است و پر کار چراکه او مطالعات زیادی در زمینه تاریخ دارد و می داند زندگی همواره بر یک قرار نمی ماند و در فاصله میان گسل هاست که می توان نفسی تازه کرد.

در دوران شکوفایی مجله فیلم نام نغمه ثمینی هم در میان نویسندگان آن به چشم می خورد.

دختری جوان و تلاشگر که درس ادبیات نمایشی می خواند.

به زودی این نام در مجموعه تئاتر شهر و دیگر سالن های تئاتر که در دهه هفتاد چندان هم پر شمار نبودند، نوعی شور و هیجان ایجاد می کرد.