حرف های مگو را بگو!

چند روز پیش در اینستاگرام از آدم ها پرسیدم: «کراش نوجوانی تان چه کسی بوده است؟» پاسخ ها عجیب و قابل توجه بود.

- چند روز پیش در اینستاگرام از آدم ها پرسیدم: کراش نوجوانی تان چه کسی بوده است؟ پاسخ ها عجیب و قابل توجه بود.

به گزارش ایسنا، مهدیه نامداری - پژوهشگر حوزه نوجوان - در ادامه یادداشت خود در روزنامه فرهیختگان نوشت: از میان شرکت کنندگان، چند نفری معنای کراش را پرسیده بودند.

چرا؟ چون ادبیات نوجوانی و جوانی مختص خود نوجوانان و جوانان است و اگر کسی با آن آشنا نباشد، از گفت وگوها و بحث هایشان چیز دقیقی دریافت نخواهد کرد.

گفتم: کراش را در فارسی، نهان شیدا ترجمه کرده اند؛ یعنی داشتن علاقه یک طرفه به کسی درحالی که او از این علاقه بی خبر است.

در میان افرادی که به عنوان کراش نوجوانی معرفی می شدند، خیلی از اشخاص تکراری بودند اما خیلی از کراش ها هم منحصربه فرد بودند و حتی از نظر بقیه فلانی اصلا آدم قابل ملاحظه ای هم نبود، چه برسد به اینکه بخواهد کراش کسی باشد، آن هم در نوجوانی.

واقعیت این است که به خاطر تکثر آرا نمی شد یک یا چند شاخصه معرفی کرد و به این نتیجه رسید که آدم ها در نوجوانی به سبب داشتن این ویژگی ها، به اصطلاح روی کسی کراش می زنند.