وقتی عسل کام تلخ عشایر را شیرین می کند/ اگر دولت حمایت کند، دست به دامان دلالان نمی شویم

خبرگزاری فارس لرستان- مرضیه شیرخان چگنی، زندگی سنتی و عشیره ای با کوچ کردن و چادر زدن در دل طبیعت پر از صفا و صمیمیت دوستی و صلح و البته سخت کوشی و تلاش جمله ای کوتاه از زندگی عشایر است.

زندگی پاکی که با طبیعت عجین شده و پر زحمت است، سادگی در پوشش و کلام عشایر از قدیم موج می زده  و اکنون نیز همین گونه است.

سید ابراهیم موسوی مردی 41 ساله که سربند سبزش گواه از سید بودنش داشت و لباس ساده و کلام صمیمی اش نیز نماد زیبای مردان عشایر بود با ما به گفتگو نشست.

  با ذوق خاصی در کلامش به متاهل بودنش اشاره کرد که چهار فرزند دارد یک دختر و سه پسر که برایش بسیار عزیز هستند.

با افتخار  از پدر بزرگش گفت و اینکه در گذشته به منطقه باباهر تبعید شده و ریشه آن ها عشایری است.

  در شهر دورود و در خانه دایی اش با معدل 18 تا اول دبیرستان درس خوانده، اما تا حدی  فقر مالی سبب شد ادامه تحصیل ندهد، اما با صدایی پر از افتخار می گفت عشایری دکترا دارم .

این همه اعتماد به نفس و صلابت در کلامش چندان هم به دور از تصور نبود، نماینده ایل200 خانواری  عشایر در لرستان است و با دو نفر از اقوامش تعاونی باباهر را ایجاد کرده که 300 عضو دارد و از این اعضا 100 عضو صددرصد عشایر و ما بقی را  اقوام همین افراد هستند که در روستا ها یا شهر زندگی می کنند تشکیل داده است.