جاده ای روستایی با ترافیک بزرگراهی!

جاده سیاخ دارنگون، جاده ای که بوی مرگ می دهد و وقتی به آن پا می گذاریم ، قابل پیش بینی نیست که بازگشتی داشته باشد یا نه!جاده ای باریک و بدون شانه که 30 سال قبل برای رفت و آمد حدود چهار هزار نفر جمعیت روستاهای منطقه، - به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، در سوژه ای با عنوان جاده سیاخ دارنگون، بوی مرگ می دهد که با 209 امضاء در فارس من به ثبت رسیده است، درخواست رسیدگی به وضعیت جاده سیاخ دارنگون، شده است.

بخش سیاخ دارنگون، با 24 روستا و 15 هزار نفر جمعیت و آب وهوایی متغیر، دارای زمستان های سرد و معتدل و تابستان هایی نسبتا گرم، در انتهای رشته کوه زاگرس است.

وجود رودخانه قره آغاج، خاک حاصلخیز و موقعیت گردشگری خوبی که دارد، باعث شده، جاده آن در اواخر هفته و ایام تعطیل، مملو از اتومبیل شود.

  جاده ای که بوی مرگ می دهد و وقتی به آن پا می گذاریم ، قابل پیش بینی نیست که بازگشتی داشته باشد یا نه! جاده ای باریک و بدون شانه که 30 سال قبل برای رفت و آمد حدود چهار هزار نفر جمعیت روستاهای منطقه، ساخته شد.

امروز اما روز دیگری است! جمعیت منطقه بالغ بر 17 هزارنفر شده و وجود حداقل 30 هزار باغ شهر و چند پادگان نظامی و باز شدن مسیر کوار و فیروزآباد و عسلویه در ادامه این جاده، افزایش ترافیک ده ها برابری این جاده را در پی داشته است.