«سورپریز»های داماد شاه در کهنسالی

از اردشیر زاهدی و در سال های پایانی عمر دو رفتار یا گفتار سر زد که تصویر دیگری از او ترسیم کرد؛ مواضعی که برخی به حساب دورافتادگی و دوران طولانی اقامت در سوییس گذاشتند.

- بعضی هم ناشی از تمایل به خاک سپاری جنازه در میهن یا اختلاف با خانواده سلطنتی پس از مرگ شاه دانستند و البته به میهن دوستی و نگرانی برای ایران فارغ از این که حکومت آن پادشاهی است یا جمهوری اسلامی نیز نسبت داده شد.

به گزارش ایسنا، مهرداد خدیر در یادداشتی در عصر ایران نوشت: اگر از اردشیر زاهدی در سال های آخر عمر دو رفتار یا گفتارِ غافل گیرکننده و نزد بسیاری خلاف انتظار سر نمی زد، مرگ او در 93 سالگی بازتاب متفاوتی می داشت.

در خارج با تکریم فراوان و متقابلا در داخل شاید رسانه هایی تیتر می زدند: داماد عیاش شاه در سوییس مُرد یا اصلا توجهی نمی شد؛ چرا که در نظر اینان واژه درگذشت سزاوار همه نیست و برای برخی باید نوشت مُرد و همین که ننویسند سقط شد یا هلاک شد یا به دَرَک واصل شد مردگان باید کلاه شان را به آسمان بیندازند.

نزد نیروهای ملی هم چه محبوبیتی داشت وقتی برای کودتای سیاه 28 مرداد 1332 تعبیر قیام مردمی را به کار می بُرد و فرزند فرمانده کودتا و نخست وزیر بعد از دولت ملی بود؛ سپهبد فضل الله زاهدی.