ستارخان؛ مردی که نگذاشت امید و مقاومت بمیرد/ وقتی اشک «سردار ملی» ایرانی ها درآمد

25 آبان سال 1293 شمسی، «ستارخان قراچه داغی» درگذشت؛ پیش از آن در زندگی اش یک روز گفت که زیر بار زور نمی رود و بخشی از تاریخ پُرافتخار مقاومت در ایران شد.

- همین دیروز گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: ماجرا از آنجا شروع شد که مظفرالدین قاجار در سال 1285 شمسی فرمان مشروطه را امضاء کرد و چند روز بعد مُرد.

پسرش محمدعلی که با مشارکت مردم در حکومت داری و تشکیل مجلس و این حرف ها کاملا مخالف بود در امور مربوط به تشکیل مجلس و امضاء فرمان های بعدی تعلل می کرد و بهانه می آورد و بالاخره 2 تیر سال 1287 شمسی مجلس را ستارخان سلاح برداشته بود.

آن موقع گروهی از ترس بر فراز خانه ها و کوچه ها به نشانه تسلیم پرچم سفید آویخته بودند ولی ستارخان پرچم های سفید را پایین کشید و نگذاشت امید مشروطه خواهی بمیرد و به قول علامه قزوینی : اگر ستارخان بیرق های سفید را پایین نمی آورد، مشروطه تا مدت نامعلوم رخت از ایران بیرون می برد؛ زیرا آن روز در تمام نقاط ایران به جز تبریز استبداد حکم روا بود .

در حالی که مشروطه خواهان در شهرهای ایران تسلیم استبداد محمدعلی قاجار شدند ستارخان در تبریز تسلیم نشد و همین مقاومت وی و یارانش درنهایت به پیروزی مشروطه و فتح تهران منجر شد عاقبت مقاومت ستارخان و باقرخان در 2 محله تبریز با هم همکاری کردند و مشروطه خواهان و مردم نیز به آن�