داستان توافق زندانی و زندان بان

هر مذاکره و معامله دو طرف دارد.

در این فقره هم یک طرف نلسون ماندلا بود.

یعنی طرف سفید قضیه ماندلای سیاه بود.

اما طبعا طرف دیگر هم داشت و طرف سیاه ماجرا، - دی کلرکِ سفید بود.

به گزارش ایسنا، در یادداشتی در عصر ایران به قلم مهرداد خدیر آمده است: مرگ اف.

دبلیو.

دی کلرک ، آخرین رییس جمهوری سفیدپوست آفریقای جنوبی در 85سالگی بهانه ای است برای یادآوری نقش او در گذار مسالمت آمیز و بدون خون ریزی این کشور از دوران آپارتاید (تبعیض نژادی) به دموکراسی و ذکر این نکته که بدون عملکرد او پروژه نلسون ماندلا به شکلی که دیدیم و بدون خشونت به ثمر نمی رسید.

همچنین بهانه ای است تا یادآور شویم سکه سیاست دو رو دارد: ستیز و سازش و غالبا ستیزندگان، ستایش و سازشکاران، سرزنش می شوند؛ حتی از جانب دوستان و نزدیکان و آنان که به ایشان نفع و سود هم رسانده یا بقا و دوام و گاه جانشان رهین همین صلح و سازش بوده است و سوم بیان این نکته که سیاستمدارانی که کوتاه می آیند گاه همچنان از جانب مخالفان دیروز شماتت می شوند و در عین حال بعید نیست از جانب دوستان نیز به خیانت متهم شوند.

دی کلرک چنین بود.

او یک سال بعد از آن که در 1989 به ریاست جمهوری رسید نلسون ماندلا، رهبر افسانه ای جنبش برابری نژادی، را از زندان آزاد کرد.