تخریب دیوار برلین

بعد از شکست آلمان در جنگ دوم جهانی، متفقین این کشور را اشغال کردند.

شوروی به بخش هایی از شرق آن چنگ انداخت و آمریکا به همدستی انگلیس و فرانسه به غرب آن.

- دو دولت مجزا در این دو ناحیه شکل گرفت، با سیاست هایی متفاوت و حتی متضاد با دیگری و بعد هم دولت شرقی - به اشاره شوروی - دیواری بلند با برج های نگهبانی در دل شهر برلین ساخت تا این جدایی را تثبیت کند و مانع رفت وآمد اتباعش به ناحیه غربی شود.

به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: روزنامه بیلد با تیتر سلام، آلمان به استقبالش رفت.

ماجرا را هم یکپارچگی دوباره یک ملت، بعد از حدود چهار دهه دیدند و هم عقب نشینی و شکست آشکار کمونیسم در اروپای شرقی.

دیوار برلین - که عمری کوتاه تر از تقسیم آلمان به دو ناحیه شرقی و غربی داشت - سال 1899 در چنین روزهایی برچیده شد، یکی از چند نماد جنگ سرد بود.

صحنه های مشهوری از آن روز تاریخی وجود دارد که با نمایش سیم های خاردار بریده شده و آجرهای شکسته دیوار شروع می شود و به مردمی می رسد که اشک شوق می ریزند و یکدیگر را محکم در آغوش می گیرند.

چند هزار شمع روشن نیز این درام را نورانی تر و شاعرانه تر می کردند.

می گویند آلمانی ها، آن روز یکی از بزرگ ترین تجمعات خیابانی تاریخ را بر پا کردند و پایان دوره ای را - که برای شان از خودکشی هیتلر شروع بود - جشن گرفتند.