طنزهای تاریخ مصرف دار

شهرام شهیدی معتقد است طنزنویسان وارد لایه های عمیق شوخی نمی شوند و در سطح مانده اند و این موضوع باعث می شود محتوای طنزها تاریخ مصرف داشته باشد و طنزها ماندگار نشوند.

- این طنزپرداز در گفت وگو با ایسنا درباره ادبیات داستانی و رمان طنز اظهار کرد: ایرانی ها از قدیم بیشتر طرفدار شعر بودند تا نثر و داستان، البته در زمان قدیم اصلا ادبیات داستانی نداشتیم و ادیبان ما همه شاعرند، در دوره معاصر هم این اتفاق افتاده و اگر جست وجویی داشته باشید مردم بیشتر سهراب سپهری، فروغ فرخزاد و احمد شاملو خوانده اند تا کلیدر محمود دولت آبادی یا آثار هوشنگ گلشیری را.

ذائقه ایرانی بیشتر به سمت شعر گرایش دارد و وقتی مخاطب چنین ذائقه ای دارد، ناشر هم به آن سمت رفته و این می تواند یکی از دلایل توجه کمتر به ادبیات داستانی طنر باشد.

او سپس گفت: دلیل دیگر به ضعف هایی که در شناخت مخاطب و خلق اثر طنز داستانی داریم برمی گردد؛ ما در ادبیات داستانی ضعف داریم و اگر طنز را ارزش افزوده ای بر ادبیات داستانی در نظر بگیریم، کار سخت تر هم می شود زیرا نوشتن طنز تخصص می خواهد.

بیشتر کسانی که وارد ادبیات داستانی طنز شده اند، نویسندگان مطبوعاتی هستند، شاید آن ها مطبوعات نویس خوبی باشند اما لزوما نمی توانند داستان خوب طنز بنویسند.