هوشنگ چالنگی درگذشت

هوشنگ چالنگی، شاعر پیشکسوت نوپرداز خوزستانی، 2 آبان 1400 در اثر کهولت سن از دنیا رفت.

- به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، هوشنگ چالنگی 29 مرداد 1319 در مسجدسلیمان چشم به جهان گشود.

وی که معلم بود فعالیت ادبی خود را از دهه 1340 آغاز کرد.

چالنگی از پایه گذاران شعر موج نو و شعر دیگر بود.

آن جا که می ایستی (1380)، نزدیک با ستارهٔ مهجور (1381)، زنگولهٔ تنبل (1383)، آبی ملحوظ (1387) و گزینه اشعار (1391) آثاری است که از چالنگی برجا مانده است.

وی در مورد شعر دیگر معتقد بود: شعر ناب یعنی مردم کشورش و اعتقاد داشت: مخاطبان شعر در بهترین نقطه شناسایی شعر قرار دارند و در این میان مخاطب متبحر و باهوش می تواند در تعیین تکلیف وضعیت شعر حضور تأثیرگذار داشته باشد.

چالنگی اشرافیت فرهنگی ـ فلسفی را در شعر محکوم می کرد و بر این باور بود که: اگر شعر فقط یک تأویل فلسفی داشته باشد، نمی تواند موجودیت پیدا کند .

نمونه ای از شعر هوشنگ چالنگیاما هنوز پرنده ای می نالد بر شاخسار دور نزدیک با ستاره مهجور و سایه های هر چه درختان در گریه های من پنهان سایه سار بلوطان آن قدر خنده های مَه را دیدم آن قدر گریه های بلوطان را با مَه و سایه های هر چه درختان در خنده های من بر شاخسار دور نزدیک با ستاره مهجور (از دفتر آبی ملحوظ)