بوی مهر - عطر برنج - روز جانکی

سرزمین جانکی یکی از بخش های کهن و پر اهمیت جنوب غرب ایران است که آگاهی از تاریخ ، فرهنگ ، زبان ، آداب و رسوم مردم آن می تواند پندآموز و سودمند باشد.

انتخاب روزی برای اَرج گذاری ، قَدرشناسی و توجه بیشتر به تاریخ و فرهنگ مردمان این دیار از میان مناسبت های متعدد و سالروزهای فراوان مرتبط با شخصیت های معنوی،مشاهیر فرهنگی،افتخارات حماسی و نخبگان سیاسی یا تحولاتی مانند حفر چاه نفت و ایجاد تأسیسات نفتی یا اشاره های سیاحان خارجی کاری تامل برانگیز و دشوار است.

اما آن چه در این رابطه مهم تر می نماید و پیوند دیرپایی با اقلیم،جغرافیا ، فرهنگ و اقتصاد مردم این ناحیه دارد محصول نام آشنا و خوراکی معطر و مطبوع برنج است.

برنج (چلتوک) که ریشه تاریخی چند هزار ساله و حضوری پر رنگ در اسطوره های سرزمین های برنج خیزی مانند چین ، ماچین ،هند و اندونزی دارد؛ عنصری اساسی در اقتصاد ایران است و در میان خوراکی های مردم ایران جایگاه ویژه و پایداری دارد.

همان گونه که می دانیم تا چند دهه قبل در بین خانوارهای کم درآمد کشور غذایی گران قیمت محسوب می گردید و بیشتر در مهمانی ها و جشن ها صرف می شد.

جانکی ها از دیرباز برنج را می شناختند و با نحوه کشت آن آشنایی داشتند درنتیجه تولید آن به دلیل رودهای پرآب و چشمه های طبیعی نسبتا به وفور یافت می شد.