در اینترنت سایه به سایه دنبالت می کنم

برای خیلی از ما، این فرایند آشنایی است: اسمی را در گوگل جست وجو می کنیم.

نام های مشابه و نتایج پرت را کنار می گذاریم.

بالاخره با آزمون و خطا چیزی دستمان را می گیرد.

- — عشق ِ غریبه ها مثلِ رؤیای غریبه هاست: برای ناظران، کسل کننده است و نامفهوم.

یا شاید آن موقع این طور فکر می کردم، همان وقتی که برای اولین بار، از لا به لای صفحات اینترنت، پروفایل ریچل را پیدا کردم، با علم به اینکه او همان کسی است که آدام به خاطرش من را ترک کرده بود.

روی عکسِ ساحل هایی که رفته بود، کیک های پف کرده و ناصافی که پخته بود، متن هایی که زیرشان خط کشیده بود و بچه های کوچکی که قلقلکشان داده بود، کلیک کردم.

قفسه کتاب هایش در پس زمینه تعدادی از عکس ها پیدا بود.

وقتی روی عکس ها زوم کردم و چشم هایم را تنگ کردم، توانستم یک ردیف از کتاب های کلاسیکِ نعنایی رنگِ پنگوئن را پیدا کنم.

شریک عاطفی قبلی ریچل هم برخی از عکس های ریچل را لایک کرده بود.

این را از آنجا فهمیدم که من نه فقط روی عکس های ریچل، بلکه روی پروفایل همه آدم هایی که عکس های ریچل را لایک کرده بودند هم کلیک کردم، روی عکس های آن ها و روی پروفایل آدم هایی که آن عکس ها را لایک کرده بودند هم همین طور.

تا بالاخره متوجه شدم پنج صبح است و من قوز کرده و گوشی به دست به عکس های باغچه گوجه فرنگی معلم سوم ابتدایی شریک عاط