نانوذرات و پپتید ها در خدمت خودآرایی مولکولی

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، خود آرایی مولکولی یک مفهوم شناخته شده در شیمی ابرمولکولی است.

مولکول ها خود به خود از طریق برهم کنش های ابر مولکولی بین گونه های منفرد، - پژوهشگران نشان دادند که با پوشاندن سطح نانوذرات با نوعی پپتید می توان این نانوذرات را به گونه ای اصلاح کرد که قادر به خودسازمان دهی و خودآرایی باشند و در نهایت ساختار های بزرگتری ایجاد کنند.

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، خود آرایی مولکولی یک مفهوم شناخته شده در شیمی ابرمولکولی است.

مولکول ها خود به خود از طریق برهم کنش های ابر مولکولی بین گونه های منفرد، خود را در ساختار های بزرگتر سازماندهی می کنند؛ این خودآرایی ها با کمک نانوذرات نیز شکل می گیرند.

محققان از گروه های عاملی متصل به نانوذرات برای هدایت سازمان دهی ذرات در جهت خاصی و برای طراحی مواد جدید استفاده می کنند.

فردی کلایتز، می گوید: در این پروژه، ما از پپتید های مخصوص خودآرا استفاده کردیم تا با نانوذرات سیلیس که 100 نانومتر قطر دارند، ساختار های بزرگتری بسازیم.

پتانسیل پپتید های زنجیره کوتاه، به ویژه دیفنیل آلانین، به عنوان محرک های خود آرایی مولکول ها در ساختار های جدیدتر (به شکل لوله، الیاف، غشا و غیره) از قبل شناخته شده بود.