روایتی از سفری بی تکرار

میزبانی اهالی عراق از زائران اربعین در طریق الحسین(ع) زیبا و در عین حال وصف ناشدنی است.

در مسیر راه شبی را میهمان خانه یک افسر شهید عراقی که از سادات علوی بود، - ایسنا/خراسان رضوی میزبانی اهالی عراق از زائران اربعین در طریق الحسین(ع) زیبا و در عین حال وصف ناشدنی است.

در مسیر راه شبی را میهمان خانه یک افسر شهید عراقی که از سادات علوی بود، شدیم.

در این سفر روحانی بعد منزل نبود و من زیر لب زمزمه می کنم به تو از دور سلام، اما نه، دوری و دوستی سرم نمی شود و هیچ کجا برایم چون حرم نیست.

من مرد این راه نیستم و با پای دل رفتن کار من نیست پس باید حی و حاضر باشم تا اندکی از این سفر معنوی را بتوانم درک کنم.

یاد سفر اربعین سال های قبل از کرونا می افتم، سال هایی که محدودیت نبود و انبوه جمعیت زائران در این ایام رهسپار حریم علوی شده و مسیر نجف تا حریم حسینی را با پای پیاده طی طریق می کردند.

می نویسم از روزی که مسیر شلمچه را با اتوبوس کهنه و قدیمی عراقی در کنار دیگر مسافران به سمت نجف راهی شدم.

خسته راه بودیم و پس از یک روز شلوغ به نجف رسیدیم.

نیمه شب بود و برای استراحت دنبال مکانی بودیم.

نجف این روز و شب ها با نجف دیگر روزهای سال کلی تفاوت داشت، به حال و هوای همان ایام خلوتی برای گرفتن اتاق رفتیم، اما هر جا برای رزرو هتل سراغ گرفتیم از مسافر پر شده بود