لدفا! فارسی را پاس بداریم...

امروز در تقویم ایرانی روز شعر و ادب فارسی و روز بزرگداشت استاد سید محمدحسین شهریار است، اما چه بلایی دارد سر زبان اصیل و فصیح فارسی می آید؟ - خبرگزاری مهر ؛ گروه مجله _ مرضیه کیان: پریا؛ دختر کوچک برادرم را عرض می کنم ، کلاس چهارم ابتدایی است.

امروز صبح با گوشی مادرش پیام داد: عع امهههه میشه ی چی بت بگم؟؟؟؟ اول که پیام را دیدم نتوانستم متوجه شوم به چه زبان و با چه ادبیاتی است، راستش تصور کردم همین طوری انگشتش روی صفحه تاچ موبایل کشیده شده و بی ‎منظور چیزی ارسال کرده.

اعتنا نکردم و از صفحه پیام خارج شدم.

بعد از چند دقیقه دیدم پیامی دیگر داد و با ؟؟؟؟ این منظور را رساند که منتظر جواب است! کمی پیام قبل را بالا و پایین کردم و با خودم کلنجار رفتم تا فهمیدم نوشته: اِ عمه می شود یک چیزی بهت بگویم؟ جمله طنز احمد مهرانفر در فیلم کاتیوشا را بارها مرور کردم که: به کجا داریم میریم ما؟ ؛ با این تفاوت که من جدی بودم و تاسف خوردم.

واقعا حیف زبان شیرین فارسی و قواعدش نیست که با دلایل مختلف ضیق وقت و راحتی در نوشتار و هزار دلیل غیر قانع کننده دیگر، این بلا از سرش بیاوریم که کلمات شکسته محاوره را وارد نوشتار کنیم؟ مثلا اینطوری نشان می دهیم که ادبیاتمان متفاوت از دیگران است یا چه؟ فکر می کنم اگر با همین دست فرمان، تخت گاز پیش برویم آینده زبان فصیح