حال فراموش شدگان روزهای کرونایی!

از چند روز پیش ذهنم را مصاحبه با کسی که کمتر به آن پرداخته شده درگیر خود کرده است، با کسی که در دوران کرونا بدون چشم داشت و هیچ گونه انتظار به حق بخش بزرگی از دردها و زحمات این روزها را جهادی وار بر دوش می کشد و کسی از آنان تاکنون سراغی نگرفته و خسته نباشیدی تعارفشان نکرده است.

- ایسنا/همدان از چند روز پیش ذهنم را مصاحبه با کسی که کمتر به آن پرداخته شده درگیر خود کرده است، با کسی که در دوران کرونا بدون چشم داشت و هیچ گونه انتظار به حق بخش بزرگی از دردها و زحمات این روزها را جهادی وار بر دوش می کشد و کسی از آنان تاکنون سراغی نگرفته و خسته نباشیدی تعارفشان نکرده است.

به گزارش ایسنا، شاید این قصور از من خبرنگار بوده که تاکنون یادآور زحمات این عزیزان در این برهه تلخ روزهای کرونایی نبوده ام ، شاید هم باید این کوتاهی را به گردن صفحات تقویم انداخت که هیچ روزی را به نام این عزیزان در دل خود ثبت نکرده است.

به دنبال شماره تلفنش می گردم و طی مدت کوتاهی از طریق تماس با جاهایی که احتمال داشتن شماره تلفنش را داشته باشند شماره همراهش را می یابم.

در حالی که لپ تاپ روی میز را خاموش می کنم و هنوز برای مصاحبه با وی مردد هستم، سوألاتی را که در ذهنم بازی می کنند تیتروار بر روی کاغذ یادداشت می کنم.