مهستی گنجوی؛ بانوی رباعی و شهرآشوب

محمدجعفر محمدزاده می گوید تراز رباعی های مهستی گنجوی در زبان فارسی از او شاعری ماندگار ساخته است.

- محمدجعفر محمدزاده می گوید تراز رباعی های مهستی گنجوی در زبان فارسی از او شاعری ماندگار ساخته است.

عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی و مدیر رادیو ایران در یادداشتی که دراین باره در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: نام مهستی از ترکیبی عربی و فارسی گرفته شده است؛ از دو بخش مَه یا مِه به معنی ماه یا بزرگ که با سَتّی، مخفف سَیّدتی در معنی ماه بانویِ من یا بانوی بزرگِ من ترکیب شده است.

مهستی گنجوی در اواخر سده پنجم در شهر گنجه از شهرهای قفقاز جنوبی زاده شده است.

او از زنان شاعر و نام بردار ایرانی در عهد غزنویان و سلجوقیان در سده های پنجم و ششم است.

شهرت مهستی گنجوی به دو چیز است؛ یکی رباعی های دلکش و عاشقانه و دیگر شعر شهرآشوب او.

شهرآشوب گونه ای شعر عاشقانه است که در آن شاعر از مشاغل، محله ها و افراد سرشناس یک شهر نام می برد و در کنار خلق مضمون های ظریف و عاشقانه گزارشی از اوضاع فرهنگی و اجتماعی و حتی سیاسی یک شهر و منطقه را به دست می دهد؛ گاهی هم شهرآشوب در هجو اهل یک شهر و دیار سروده می شود.

گفته شده مهستی، همسر امیر احمد پسر خطیب گنجه بوده است و بین این دو گفت وگوها و مناظره های عاشقانه برقرار بوده که البته در انتساب دقیق همه آن ها ب�