داستان پناهندگی پرچمدار المپیک عراق؛ «به کلینتون نگاه نکن» جرقه فرار شد

رائد در 1995 برای شرکت در مسابقات جهانی وزنه برداری به چین رفت اما تلاشی برای فرار نکرد چون احتمال بالایی می داد که مسئولین این کشور او را به عراق تحویل بدهند.

- رائد و بسیاری از عراقی ها از همان زمان به فکر ترک عراق افتادند.

بر خلاف بسیاری از عراقی ها او این فرصت را داشت که برای مسابقات به خارج از کشور سفر کند.

اما در آن زمان قرار گرفتن در زمره ورزشکاران نخبه در عراق، به معنای رویارویی مستقیم با عدی، پسر بی رحم صدام بود که ریاست کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال کشور را بر عهده داشت.

در دوران ریاست او مجازات خطاهایی نظیر از دست دادن پنالتی، گرفتن کارت قرمز یا ناکامی در مسابقات، شکنجه با کابل برق، شنا در فاضلاب خام یا حتی اعدام بود.

رائد می گوید: او هر کاری که دلش می خواست می کرد چون پسر صدام بود.

رائد در تلاش برای حفظ خودش، قبل از تورنمنت های بین المللی همه سعی اش را می کرد تا انتظارات عدی را پایین نگهدارد.

او می گوید: ورزشکاران را بعد از آزاد شدن از زندان می دیدم.

فوتبالیست ها و بسکتبالیست ها به ما می گفتند: وقتی به مسابقات می روید، مواظب باشید.

آن ها خیلی ها را کشتند.

وقتی از من می پرسید می توانم با مدال طلا برگردم می گفتم، نه.