تاریخ ادبیات ایران، وامدار برکه با برکت غدیر است

پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی، بازتاب واقعه غدیر در شعر فارسی را بررسی و تبیین کرد.

- محمّد طاهری خسروشاهی در دوّمین نشست از همایش تجلّی واقعه غدیر خمّ در شعر و ادبیات ایران،با اشاره به مظلومیت واقعه غدیر خم در طول تاریخ، گفت: اگر جاه طلبان و توطئه گران، آب را از سرچشمه گل آلود نمی کردند و زمام زعامت امت اسلام را در کف صاحب غدیر می نهادند، چرخ روزگار این چنین بر بستر شقاوت و پلیدی نمی گشت و انسان شاهد این همه مصیبت در گستره جهان بشری نبود.

وی در تبیین واکنش شعرفارسی به حادثه غدیر خم، موضع گیری گویندگان و شاعران در برابر غدیر را در دو برهه تاریخی قبل و بعد از شعر دوره صفوی تقسیم کرد و گفت: در ادب منظوم فارسی تا پیش از طلوع آفتاب دولت صفویه، جز در یکی دو برهه کوتاه حکومت آل بویه و سربداران، به دلیل خفقان حاصل از حکومت های متعصّب عامه، دوستان اهل بیت و خاندان رسالت، مجالی برای تبیین واقعه غدیر نداشتند چرا که تیغ تیز کج باوران و مستبدان تاریخ، از نیام بیرون بود و هرگونه اشارات شیعی را حذف و سانسور می کرد.

وی در همین رابطه به قصیده ای گمنام در دیوان امیرمعزّی در قرن پنجم هجری اشاره کرد و گفت: این شاعر با همه ارج و قربی که در دربار ملکشاه سلجوقی دارد، فقط یک بار کلمه وصی را در قصیده خود به کار می برد و بلافاصله از بیم جان، در بیت بعد،