چرا همدیگر را قبول نداریم؟

استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی گفت: مادامی که ایرانی ها برای یک دیگر جا باز نکنند، با فکرهای گوناگون، طبیعی برخورد نکنند و اِلیت نسازند، - هم چنان در فراز و نشیب های تاریخی مُعلق خواهند بود.

سریع القلم ادامه داد: ایران خاص نیست و به راحتی می تواند از چین، اندونزی، هند و کره جنوبی بیاموزد.

آشنا شدن با این جهانِ شگفت انگیز و بیرون آمدن از لوپِ بسته، اولین شرطِ فکری برای ساختنِ یک اِلیتِ منسجم جهت پیشرفت و توسعه یافتگی است.

به گزارش ایسنا، یادداشت محمود سریع القلم با عنوان چرا همدیگر را قبول نداریم به شرح زیر است: در سیستمِ حکمرانی، چینی ­ها جز استبداد، اقتدارگرایی و دیکتاتوری تجربه دیگری ندارند.

اما چند سرمایه اجتماعی باعث شده که حداقل در رشد و توسعه اقتصادی، دستاوردهای منحصر به فردی را کسب کنند: فرهنگِ همکاری، هماهنگی و حمایت از یکدیگر که 2600 سال پیش توسط کنفوسیوس،عموم مردم از کشاورز، کارآفرین، متخصص تا مجری را بهم متصل و قفل کرد؛ اقتدار گرایی چینی بر خلافِ اقتدارگرایی خاورمیانه­ ای، تابعِ تشکیلات، هرم و طبقاتِ مرتبط با شاه بود.

این سنت در دوران حکومت کمونیستی نیز ادامه پیدا کرد.

شاهِ چینی نه تنها با طیف وسیعی از نخبگان و سیاست مداران مشورت می کرد بلکه بدونِ دستیابی به اجماع، سیاستی را پیش نمی­ برد.