یادی از سرنوشت مشترک و فرجام تلخ لاله و لادن

آنها با دو مغز فکر می کردند.

مغزی که از یک رگ خون می گرفت ولی گویی قلبشان یکی بود.

قلبی که با آن دنیا را حس کرده بودند و زمانی که لحظه تصمیم رسید هر دو سرنوشت محتوم خود را پذیرفتند.

- به گزارش تابناک به نقل از خبرآنلاین، بسیارند انسانهای عجیبی که سرنوشتهای مشترک دارند، زوجهایی که جشن طلایی ازدواج شان را پس از 75 سال زندگی مشترک می گیرند، نسل هایی که به راهی یکسان می روند، دوقلوهای همسان و غیرهمسان که سرنوشت مشابهی پیدا می کنند یا از همه نزدیکتر، دوقلوهای بهم چسبیده، کسانی که در یک ساعت به دنیا می آیند، تجربه های انسانی یکسانی دارند و احتمالا در یک ساعت هم از دنیا می روند.

ماجرای لاله و لادن هم یکی از ماجراهای عجیب انسانهاست.

دختران دوقلویی که از سر به هم چسبیده بودند.

تمام اعضای بدنشان مجزا بود به جز بخشی از جمجمه و رگی که خون را به مغز می رساند و هنگامی که بعد از سالها پزشکان با دانش امروزی تصمیم گرفتند این بخش مشترک را جدا کنند، از دنیا رفتند و جز تصاویری، خاطراتی و روایتی از آنها بر جا نماند.

گویی هرگز به دنیا نیامده بودند.

سرنوشت را چه کسی بر سر ما نوشت؟ انسانی که فکر کرد سرنوشت خود را می نویسد، گویی هرگز متوجه نبوده سرنوشت او را سالها پیش از تولدش نوشته است.