قلم درس شکیبایی داد تا از تنگناها عبور کنیم

به اتکای قلم این سروش روشن، تمام مسیر را با افت و خیزهایش طی کردیم، به صخره ها که برمی خوردیم روشنایی قلم، درس شکیبایی می داد و در حمله امواج خروشان، - به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، با زورقی که دانسته ها و ندانسته های تمام عمر را با خود یدک می کشید، به آب زدیم و در سیال فضا و زمان جاری شدیم.

در چرایی و چگونگی زمان و مکان غرق شدن جراتی می خواست که نداشتیم اما به دست آوردیم آن هم درست در منتهای یک بزنگاه دست نیافتنی.

جایی فراسوی حقیقت، جایی به روشنای اتفاقهای جاری.

و روشنایی آن فانوس نجات بخش مسیر شد.

فانوسی که تلالو آن از هر طرف، امید و نشاط می بخشید.

آن فانوس، در شبهای طوفانی و متلاطم به ساحلی امان گرفته، هدایتمان کرد و نوید روزهای روشن را پر تکرارتر زمزمه نمود.

روزی که به ساحل امن رسیدیم، پاداش تاب آوری در کشاکش تلاطم دریا و خروش موجها، در مقابل دیدگانمان رخ می نمود.

به تکیه گاهی امن رسیده بودیم در پناه فانوسی که همچنان روشنایی بخش مسیر ذهن و روح و دلمان بود.

ما به اتکای قلم این سروش نورانی، تمام مسیر را با افت و خیزهایش طی کردیم، به صخره ها که برمی خوردیم روشنایی قلم، درس شکیبایی می داد و در حمله امواج خروشان، دستمان را می گرفت.