فرزندان مستقل و وابسته حاصل تربیت والدین هستند/به جای بچه ها حرف نزنیم

اگر بستن بند کفش کودک در روزهای ابتدایی برای او نیم ساعت طول می کشد؛ کارهایتان برای خروج از خانه را نیم ساعت زودتر انجام بدهید و این فرصت را به کودک بدهید تا خودش بند کفشش را ببندد.

- گروه خانواده: مستقل بودن یک ویژگی مثبت بین همه افراد است.

استقلال نه به معنای سرکشی و لجاجت با بقیه؛ بلکه به معنای توانایی اداره خویش و مستقل بودن در رفتارها و تصمیم گیری هایی که به ما و افرادی که ما در زندگی شان موثر هستیم مرتبط است.

جدای از والدینی که بدون اینکه متوجه باشند، وابستگی فرزندان به خود حتی در سنین بالا را نتیجه تربیت صحیح و نوعی حاشیه امن برای والدگری خود می دانند؛ یک والد نرمال دوست دارد فرزندی مستقل داشته باشد.

فرزندی که از کودکی توانایی انجام کارهای متناسب با سن خود را داشته باشد و در برزگسالی یک فرد مستقل و دارای توانایی اداره خویش باشد.

اما خیلی از رفتارهای والدین در کودکی فرزند، مسیر این استقلال در بزرگسالی را هم مختل می‎کند.

شاید بستن بند بند کفش یک کودک هشت ساله آنقدر بد به نظر نرسد که یک جوان سی ساله توانایی تصمیم گیری در رابطه با وضعیت شغلی یا زندگی مشترک خود را نداشته باشد ومدام از دیگران بپرسد که باید با زندگی اش چه کند؟ اما اگر می خواهیم آن فرد سی ساله را تربیت نکنیم، باید اجازه بدهیم کودک هشت ساله ما باآزمون و خطا ی�