روزنامه نگاری که با رضاخان درافتاد، به قتل رسید

12 تیرماه سال 1303 بالاخره آن اتفاقی که باید افتاد؛ همه می دانستند اتفاق خواهد افتاد و خودش هم.

«میرزاده عشقی» زبانِ سرخ را برگزیده بود و هنوز 30 سالش نشده بود که فریاد حق خواهی مردم علیه دیکتاتوری رضاخانی شده بود و ترور شد.

- همین دیروز گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: اسمش سیدمحمدرضا کردستانی بود و میرزاده عشقی تخلصش؛ شاعر و روزنامه نگار و نویسنده که باشی، تخلصت معروف تر است از نامت.

عشقی سر پرشوری داشت و عاشق نوگرایی بود و کهنه ها را دوست نداشت، حتی شعر نو می گفت و حتی نخستین بار شعر نیما یوشیج را او در روزنامه اش چاپ کرد و شعر نو در ایران شناخته شد.

نام روزنامه اش قرن بیستم بود و عشقی که تند و تیز بود و سر نترسی داشت در این روزنامه و در هر روزنامه ای که دستش می رسید به یک نفر می تاخت؛ رضاخان که آن موقع نخست وزیر بود.

آن نوگرایی که عشقی می پسندید، آن نبود که رضاخان حرفش را می زد و عمل می کرد و عشقی شناخته بود این مرد را و داستان قدرت در ایران را و می شناخت انگلیسی ها را و می دانست بی دلیل پشت کسی در نمی آیند و رضاخان را علناً نوکر انگلیس معرفی می کرد.

انتقاد از قلدر مشهور زمانه هم بی پاسخ نمی ماند در دوره یکه تازی رضاخان.