عهدنامه پاریس

آخرین بار در سال های سلطنت ناصرالدین شاه بود که به هرات لشکر کشیدند و بعد با واکنش نظامی انگلیسی ها - که جدایی افغانستان از ایران را به نفع خودشان و برای استعمار هند ضروری می دیدند - مواجه شدند.

- چون قاجارها ضعیف بودند، شکست خوردند و بعد از یک دوره کوتاه تیرگی روابط با انگلیسی ها، پای معاهده ای را امضا کردند که ما آن را به نام عهدنامه پاریس می شناسیم.

به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: تقریبا سراسر کشوری که امروزه افغانستان خوانده می شود از دوره صفوی تا زمان نادرشاه افشار بخشی از قلمرو پادشاهی ایران بود.

فارغ از این که امروزه در کتاب های تاریخ کشورهای همسایه ما چه می نویسند، آن زمان پیوند افغانستان به خاک اصلی ایران واقعیتی بدیهی بود.

مثلا یکی از بزرگ ترین شاهان ما در دوره اسلامی، یعنی شاه عباس اول در هرات به دنیا آمد.

اما بعد از قتل نادرشاه، پادشاهی افشار هم سقوط کرد و ایران در آشوب و جنگ داخلی فروغلتید.

کشور ما چند پاره شد و خان های افغان هم - مثل بسیاری از خان های ایران - به فکر کسب قدرت بیشتر و خودمختاری افتادند.

بعد هم نه قدرت کریم خان زند به آن سرزمین گسترش یافت و نه آقامحمدخان فرصت تسلط بر آن نواحی را پیدا کرد.

اما دولت مرکزی ایران هیچ وقت - حتی در اوج ضعف و بحران - از ادعای حاکمیت بر افغانستان دست نکشید و همیشه این ناح�