دهه هفتادی هایی مانده در قاب سرنوشت

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - یادداشت - رضا ساکی در پیام تسلیت ایسنا آمده است: درگذشت نابهنگام همکار فعال، متین و خوش آتیه مان، سرکار خانم مهشاد کریمی، در سانحه واژگونی خودرو حامل خبرنگاران محیط زیست در سفر بازدید از آخرین وضعیت دریاچه ارومیه، پس از سانحه سقوط هواپیمای سی 130 ارتش که دو نفر دیگر از همکاران نجیب ما را به فیض شهادت رساند، دومین حادثه مرگبار برای همکاران خدوم خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) است که حین انجام ماموریت خبری رخ داده است.

پیام را که می خوانم دو واژه از میان متن برجسته می شود و جلو رویم قرار می گیرد؛ یکی خوش آتیه و دیگری خدوم .

خوش آتیه را چند بار می خوانم و سعی می کنم خوب در زبانم بچرخد.

چقدر زیباست.

دوست دارم تکرارش کنم.

خوش آتیه یعنی کسی که آینده خوبی دارد.

یعنی آینده خوشی در انتظار اوست.

یعنی آینده متعلق به اوست.

پیام تسلیت می خواهد بگوید ما آینده را با مهشاد کریمی 25 ساله تصور می کردیم و او که در آستانه عروسی بود برای ما معنی امید داشت.

این جوان خوش آتیه - که حالا کمی به گفتن خوش آتیه عادت کرده ام و بهتر در زبانم می چرخد - در یک عکس با لبخندی بزرگ و زیبا ابدی شده است.

مهشاد کریمی و ریحانه یاسینی خوش آتیه بودند اما خوش آتیه انگار ترکیب کنایی معناداری شده است در نبود آن ها.