گفتگوی فارس با قهرمان جهان و پارالمپیک: همه مرا با نام آن آقای چاق می شناسند/ جهان حسرت ما را می خورد

کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته کشورمان در گفتگو با فارس از سالها افتخارآفرینی و خاطرات شیرین و تلخ این دوران می گوید.

- هیچی فرقی بین نفر پانزدهم و اول تیم ملی والیبال نشسته نیست کل دنیا یک طرف و والیبال نشسته ایران یک طرف باخت در دو فینال پارالمپیک هنوز اذیتم می کند همه مردم مرا با نام آن آقای چاق   و شماره 4 می شناسند فوتبالی هستم، طرفدار بارسلونا و مسی اگر بدنم جواب ندهد باید از ورزش حرفه ای خداحافظی کنم  فارس: چطور با معلولیت مواجه شدی؟ تصادف باعث شد پای چپم را از دست بدهم.

طی چند عملی که داشتم، دکترها مجبور شدند پایم را قطع کنند و از آن موقع، از پروتز استفاده می کنم و خیلی هم راضی هستم.

فارس: چرا راضی؟ قطعاً معلولیت محدودیت نیست و این را تمام معلولان سراسر دنیا که ورزش می کنند این موضوع را ثابت کرده اند.

معلولیت محدودیت می آورد، فقط یک شعار و حرف است که نمی دانم از کجا آمده است؟ معلولانی هم داریم که دکتر، مهندس و .

هستند که ثابت کردند می شود با وجود معلولیت زندگی را به نحوه احسن ادامه  داد.

فارس: از چند سالگی ورزش را شروع کردی؟ در 13 سالگی به صورت اتفاقی ورزش والیبال نشسته را شروع کردم.

روزی برای گرفتن پروتز، یک فردی که تیراندازی کار می کرد به من گفت می توانی ورزش را شروع کنی و مرا به هیأت ورزش های جانبازان و معلولین معرفی