نمایش پوچی؛ آیا خرسنگ توسعه از قله فرو می غلتد؟ / کمال اطهاری

آیا خرسنگِ حکمروایی دموکرانیک و توسعه در ایران دچار طلسم تاریخی گشته است، تا هر زمان که به قله ی تحقق می رسد، باز فرو افتد؟ - کمال اطهاری اقتصاددان و پژوهشگر توسعه در ایران فردا نوشت: در مثل مناقشه نیست، حوزه ی سیاسی ایران را صحنه ی یک تئاتر تصور نمایید.

این تئاتری است کمدی- تراژیک، که به آن پوچی (absurd) می گویند.

در واقع پوچیِ تراژیک آن، موجب خنده ای تلخ می شود.

البته در ابتدای تشکیل، این تئاتری حماسی بود، اما بعد از تقسیم تماشاگران به کله گردها و کله تیزها، به تدریج از محتوا خالی، و به پوچی تبدیل گشت.

تئاتر پوچی مملو از بازی های زبانی، کلیشه های اغراق آمیز، تکرار و ترکیبات بی ربط است و از زبان شخصیت هایی بیان می شود که معمولاً در یک تراژدی-کمدی، اسیر شرایط جبری و فشارهای ناخوشایند ناخودآگاهند.

نمایش های متعدد روی صحنه، نمایشنامه و پیکربندی واحدی ندارند؛ جز آن که موسیقی متن، جرینگ جرینگ سکه ها، توام با شعارهای تکراری است.

.

هرگوشه ای از صحنه آرایشی خاص دارد: آرایش های سنتی، مدرن، التقاطی، جنگی و.

بازیگران در صحنه بطور خنده آوری می کوشند بالا بالا بنشینند و بزرگ بزرگ حرف بزنند.

درعین حال همه منتظراند یکی چیزی بگوید تا خلافش را بگویند.