فرهنگستان و ریشخند ناآگاهانه نوواژه ها

واقعیت این است که پَرژنیدنِ فرهنگستان با چنین سخنانی بیش از آن که مایه بی اعتباری فرهنگستان بشود، نشان دهنده بی مایگی و کم خردی گوینده است.

- واقعیت این است که پَرژنیدنِ فرهنگستان با چنین سخنانی بیش از آن که مایه بی اعتباری فرهنگستان بشود، نشان دهنده بی مایگی و کم خردی گوینده است.

بی گمان بر فرهنگستان زبان و ادب فارسی پرژن های (نقدهای) بسیاری رواست.

یکی هم این که چرا کنشگرانه و بهنگام از نوواژه هایش پدافند نمی کند و آن گونه که شایسته است پاسخ چنین کسانی را نمی دهد.

به گزارش ایسنا، مهرداد خدیر در یادداشتی در عصر ایران نوشت: 29 اردیبهشت سالروز صدور فرمان رضاشاه در سال 1314 خورشیدی برای تأسیس فرهنگستان ایران است؛ نهادی که به عنوان فرهنگستان اول شهرت یافت.

در پی آن وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه نیز اساسنامه فرهنگستان را در 16 ماده تنظیم کرد.

مهم ترین وظیفه فرهنگستان چنین تعریف شد: ترتیب فرهنگ به قصد رد و قبول لغات و اصطلاحات در زبان فارسی، اختیار الفاظ و اصطلاحات در هر رشته از رشته های زندگانی، پیراستن زبان فارسی از الفاظ نامتناسب خارجی، تهیه دستور زبان، جمع آوری لغات و اصطلاحات پیشه وران و صنعت گران و الفاظ و اصطلاحات قدیمی و اشعار و امثال و قصص و نوادر و ترانه ها و آهنگ های ولایتی، هدایت افکار به حقیقت ادبیات و چگونگی نظ