صدای سکوت از پشت ماسک

بسیاری از افراد جامعه فکر می کنند ناشنوایان نمی توانند صحبت کنند، درصورتی که ناشنوایان با زبان خودشان که همان دست های گویای آنها و اشاره است، - ایسنا/اصفهان بسیاری از افراد جامعه فکر می کنند ناشنوایان نمی توانند صحبت کنند، درصورتی که ناشنوایان با زبان خودشان که همان دست های گویای آنها و اشاره است، صحبت می کنند.

زبان اشاره زبان اول ناشنوایان است که آن را دوست دارند و از مردم می خواهند این زبان را به رسمیت بشناسند.

با آغاز همه گیری کرونا و ضرورت استفاده از ماسک برای پیشگری از سرایت این ویروس در جامعه، یادگیری زبان اشاره برای برقراری ارتباطات اجتماعی ناشنوایان نیز اهمیت دوچندانی پیدا کرده است.

این ها بخشی از گفته های خلیل رحیمی، ناشنوای مطلق است که نزدیک به دو دهه مشغول فعالیت های داوطلبانه و عام المنفعه است.

خلیل رحیمی به عنوان عضو هیئت مدیره انجمن خانواده ناشنوایان اصفهان، عضو هیئت امنای انجمن ناشنوایان ایران، عضو هیئت امنای موسسه مناسب سازی فرصت برابر و مدیر مسئول نشریه آوای خاموشان تنها نشریه ویژه ناشنوایان در ایران و مشاور مدیرکل بهزیستی استان اصفهان در امور معلولین ناشنوا در گفت و گویی با ایسنا از مشکلات ناشنوایان در دوران همه گیری کرونا می گوید؛ مشکلاتی که شاید در کنار هزاران مشکل دیگر ناشنوایان مانند اشتغ