در سوگ قاسم آهنین جان

محمدباقر کلاهی اهری در پی درگذشت قاسم آهنین جان شعری را در پنج بخش به روان او تقدیم کرده است.

- محمدباقر کلاهی اهری در پی درگذشت قاسم آهنین جان شعری را در پنج بخش به روان او تقدیم کرده است.

محمدباقر کلاهی اهری، شاعر پیشکسوت مشهدی، در پی درگذشت قاسم آهنین جان، شاعر پیشکسوت اهوازی، در متنی که در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است: رو به قاسم آهنین جان و تقدیم به روان او پنج منزل وادی اول در این تاراج فانی قلوه سنگی بی آتیه هستم که آیینه ای را ترکانیده است بر لبه ی فنا چون که آفتاب من از برج دیگر سر بزند تو بیا زبیده ماهی سیاهت را در تابه و تنور من با هم بریان کنیم به زهم نمکدانی که شوری آن را کِش می روم از آب غلیظ این خلیج این جا که پسآب زخم های کهنه را می شورند باقیمانده ی آسیب هایی را که به من رسیده است.

با هم از دهن کارون با هم رد شدیم روی پل معلق از خنده به یک پهلو افتادیم آب ها به دریا می رفتند دریا به آسمان.

وادی دوم در کنج کنام سبز به اهواز کهن سلام برسان به آیین آن رود به آن گوداب با هم آمدیم به انحنای جدول های مضمحل نگاه می کردیم به شُکوه روزی که در عطاردِ نخل ها غروب می کند در شب سیاهِ یک بوم آن جا که سیاهی بر شاخه ها می غنود تو درباره ی من که حرف می زدی حرف خودت را خوب می فهمیدی تو فریدونی ورجاوند بودی که غم هایت از آنِ تو بود و ش�