قاسم بعد از مرگش بهتر دیده می شود

هرمز علیپور معتقد است که قاسم آهنین جان بعد از درگذشتش بهتر دیده خواهد شد و در توصیف او می گوید: اگر شعر را از قاسم می گرفتند، مثل یک ماهی که آب را از آن بگیرند، - از بین می رفت.

بیماری قلبی و خانه نشینی کرونا منجر شده است تا در روزهای پایانی این دوستی 40ساله از او بی خبر بماند؛ این شاعر حالا اما درباره قاسم آهنین جان، شاعر، منتقد ادبی و فیلم ساز که غروب روز سه شنبه (چهاردهم اردیبهشت ماه 1400) در پی ابتلا به بیماری سرطان در بیمارستانی در اهواز از دنیا رفت، می گوید: قاسم اصلا برای شاعر شدن متولد شد و با شعر هویت پیدا کرد.

تعدادی از شعرهای او جزء درخشان ترین شعرهای معاصر هستند.

علیپور از دوستی دیرین خود با آهنین جان روایت می کند و می گوید: من با قاسم دوستی 40ساله داشتم؛ او شاعری تلاش گر بود، شاعری که با وجود این که در خوزستان زندگی می کرد و خوزستان هم مهد شعر ناب و شعر دیگر است اما توانسته بود به زبان مستقلی برسد و جایش را در شعر ایران باز کند.

او سپس با بیان این که قاسم آهنین جان قبل از این که شاعر باشد، سینماگر هم بود، می افزاید: آدمی بود که تمام عمرش را وقف شعر و شاعری کرد و با شعر هویت پیدا کرد و دیگر این که همان طور زندگی کرد که واقعا باید زندگی می کرد.