«عمو نجف» و کله ای که بوی قورمه سبزی می داد!

او می توانست مانند برخی هم حزبی های سابق رهسپار آلمان شرقی شود اما نرفت و ماند.

بعد از انقلاب هم ماند.

عمو نجف نیز مصداقی از این سخن رفیق خود شاملو بود که: - او می توانست مانند برخی هم حزبی های سابق رهسپار آلمان شرقی شود اما نرفت و ماند.

بعد از انقلاب هم ماند.

عمو نجف نیز مصداقی از این سخن رفیق خود شاملو بود که: چراغم در این خانه می سوزد، آبم از این کوزه ایاز می خورد.

به گزارش ایسنا، مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: نیمه اردیبهشت سال پیش که خبر درگذشت نجف دریابندری نویسنده، مترجم و اندیشه پیشه نام آور ایرانی منتشر شد تأسف ها خوردیم که ویروس کووید-19 که تنها 75 روز قبل وارد ایران شده و در همین مدت جان چند هزار تنی را ستانده بود، اجازه برگزاری آیینی به یاد او نمی دهد و آرزو کردم در سالگرد یا حتی زودتر به بهانه ای دیگر مجالی فراهم آید و امروز 15 اردیبهشت 1400 خورشیدی همان سالگرد است اما کرونا همچنان می تازد و باز نمی گذارد جایی و زیر سقفی گرد آییم و از نجف دریابندری بگوییم و از عرصه های گونه گونی که درنوردید و تجربه کرد و از آثاری که بر جای گذاشت و از انسانِ انسانی که بود و از رفیق شفیقی که بود؛ چندان که تا واپسین دمی که حافظه یاری می کرد یاد مرتضای کیوان را فرونگذاشت.