اژدهای هفت سری که مدام خوراک می خواهد

چهارم اردیبهشت ماه سال 1319 رادیو به صورت رسمی کارش را در ایران آغاز کرد و چون در ابتدا فقط در تهران صدای رادیو شنیده می شد، اولین شبکه رادیویی، - رادیو تهران نامیده شد.

در آن سال ها رادیو وسیله ای نبود که همه بتوانند داشته باشند.

آن اوایل گاهی چند خانواده دور هم جمع می شدند تا با هم رادیو گوش کنند.

شنیدن صدا از جعبه ای نسبتا بزرگ و مستطیلی شکل برای مردم عجیب به نظر می آمد اما طولی نکشید که رادیو به عنوان وسیله ای ضروری در خانه ی همه مردم جای گرفت؛ اغلب روی طاقچه می گذاشتند، با یک روانداز زیبا و گاهی یک گلدان کوچک بالای سرش تا زیبایی بصری اش بیشتر به چشم بیاید.

طولی نکشید که با آمدن تلویزیون، رادیوها گوشه ی همان طاقچه ها ماندند و خاک خوردند.

برخی نیز به انباری منتقل شدند تا جای تلویزیون را تنگ نکرده باشند.

بعضی از آن ها هم به سمساری ها فروخته شدند تا الان و با گذشت سال ها، به عنوان یک وسیله دکوری سنتی و زیبا به خانه های مدرن امروزی بازگردند.

با تمام تغییر و تحولاتی که دنیای رسانه از 81 سال پیش تاکنون پشت سر گذاشته، رادیو همچنان زنده است و تنها تغییری که کرده، تعداد شبکه هایی است که از آن ها برنامه پخش می کند.

امروزه چندین شبکه رادیویی با محتوا و زبان های متنوع در دسترس مردم قرار دارند.