نقش افسردگی در زندگی سعدی

مهدی فرجی با اشاره به شرح احوال سعدی در دیباچه گلستان می گوید: سعدی بعد از نگاشتن بوستان دچار افسردگی می شود و نگاشتن کتاب گلستان به روایت خود سعدی در همان روز کلید می خورد که سعدی دامن افسردگی و افسوس را رها می کند.

- این شاعر و پژوهشگر ادبی در نوشتاری با عنوان میانسالی؛ آشفتگیِ منجر به کمال و نقش افسردگی سعدی در خلق گلستان که به مناسبت اول اردیبهشت ماه، روز بزرگداشت سعدی در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: تن دادن به عزلتی ناخواسته و انزوایی حاصل از فروپاشی روان، در نتیجه آن، احساس شکست و تأثّرِ عمیق از عدم توان نوشتن، شکایت از دردی عمیق است که وقتی با زجر ننوشتن همراه می شود، سقوط ناگزیر و پنهان به سمت مرگی خاموش برای یک نویسنده و شاعر است.

با نگاهی همه جانبه به زندگی شاعران و نویسندگانی که در سنین میانسالی دم از بحران یا شبه بحرانی عمیق می زنند که آنان را منزوی و افسرده کرده است می توان ارتباطی میان ورود شاعران و نویسندگان از دوران شور و شوق جوانی به سکون و ترک شدگی میانسالی یافت که انگار دوره ای ناگزیر در زندگی آنان است.

الیوت ژاک (Elliot Jaques) در دهه شصت مفهوم بحران میانسالی را مطرح کرد و روان شناسان پیروِ فروید مانند یونگ فراوان از آن استفاده کردند.