روزه ریابردار نیست/ دروغ بدتر از مشروبات الکلی است

مرحوم آیت الله صانعی در بخشی از سومین جلسه سخنرانی در ماه رمضان سال 1390 بیان می کند: در روایتی آمده است: «الصَّوْمُ لِی، وَ أَنَا أَجْزِی عَلَیْه ِِِِِِِِِِِ»، - جلسه سوم سخنرانی ماه مبارک رمضان سال 1390 را این گونه آغاز می کند: الحمد لله رب العالمین و الصلاه و السلام علی رسول الله ابی القاسم محمد، و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین الهداه المهدیین واللعن علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم الدین در روایتی آمده است: الصَّوْمُ لِی، وَ أَنَا أَجْزِی عَلَیْه ِِِِِِِِِِِ ،[1] روزه از آنِ من است و خود آن را جزا می دهم، سرّ این که می فرماید خودم جزا می دهم برای خلوصی است که در روزه وجود دارد، در بقیه اعمال ممکن است چنین خلوصی وجود نداشته باشد و آن ها را می شود ریایی هم به جا آورد، ولی روزه ریابردار نیست.

همان­طور که بعضی از آقایان گفتند و مجمع البحرین[2] هم بیان کرده است، یعنی من بی واسطه جزا می دهم، خودم جزا می دهم که این لطف الهی است، شبیه آن آیه شریفه: (یَا أَیَّتهُا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی إِلَی رَبِّک رَاضِیهً مَرْضِیهً فَادْخُلِی فِی عِبَادِی وَادْخُلِی جَنَّتِی)؛ [3] ای نفس مطمئنّه! خشنود و خداپسند به سوی پروردگارت بازگرد و در میان بندگان من درآی، و در بهشت من داخل شو ، این لطفی است که نمی دانیم حقیقتش چ