رمضان در اسارت/خاطره

روزه گرفتن در اردوگاه ممنوع بود و نگهبانان عراقی هر روز آسایشگاه را تجسس می ­کردند تا کسی غذای خود را نگه ندارد.

به همین علت مجبور بودیم غذایمان را در داخل لیوان مخفی کنیم.

- روزه گرفتن در اردوگاه ممنوع بود و نگهبانان عراقی هر روز آسایشگاه را تجسس می ­کردند تا کسی غذای خود را نگه ندارد.

به همین علت مجبور بودیم غذایمان را در داخل لیوان مخفی کنیم.

اما یکی از نگهبانان غذای مرا پیدا کرد و دور ریخت.

به گزارش ایسنا، حسن شکوهی از جمله آزادگان دوران هشت سال دفاع مقدس است.

او روایت می کند: در ماه مبارک رمضان به علت بیماری کلیه چند روز نتوانستم روزه بگیرم اما مصمم بودم که روز ضربت خوردن و شهادت مولا امیرالمومنین علی(ع) را به هر ترتیب که می­ شود روزه بگیرم.

روزه گرفتن در اردوگاه ممنوع بود و نگهبانان عراقی هر روز آسایشگاه را تجسس می ­کردند تا کسی غذای خود را نگه ندارد.

به همین علت مجبور بودیم غذایمان را در داخل لیوان مخفی کنیم.

اما یکی از نگهبانان غذای مرا پیدا کرد و دور ریخت.

البته آن شب با یک نصفه نان افطار کردم و بعد از آن چراغ را خاموش کردیم و به عزاداری پرداختیم.

صبح که شد نگهبانان پرسیدند: دیشب چه کسی چراغ را خاموش کرد و عزاداری کنندگان چه کسانی بودند؟ با سکوت برادران، مرا به جرم آنکه غذایم را دیروز پیدا کرده بودند، با خودشان بردند.