سختی های روزه داری در زندان های پهلوی

تقید به آداب و رسوم اسلامی به ویژه اعمال ماه مبارک رمضان برای نسل جوان و مومن کشور از اهمیت بالایی برخوردار است.

اما در دوران رژیم پهلوی بی اعتنایی به این امر موجب آزار و اذیت قشر مذهبی می شد.

- به گزارش ایسنا، پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی در ادامه نوشت: زندان ها نیز از این امر مستثنی نبود و زندانیان سیاسی که اغلب مذهبی هم بودند راه هایی برای برون رفت از این شرایط را در پیش می گرفتند.

علی محمد بشارتی یکی از انقلابیون که در بطن فرایند مبارزه علیه رژیم پهلوی در بند و اسارت آن رژیم بود در این رابطه چنین شرح می دهد: در زندان برای گرفتن روزه نیز اهتمام می ورزیدم، اما محدودیت های زیادی برای روزه داری وجود داشت.

ماه رمضان انگار برای ساواک و زندان بان ها ماه روزه و عبادت نبود.

اصلا از سحری و افطار برای زندانیان خبری نبود.

شام را ساعت پنج تا پنج و نیم می دادند که اغلب هم آب گوشت بود.

ما که روزه می گرفتیم می بایست آن را برای افطار خود نگه می داشتیم.

یعنی سه ساعت یا سه ساعت ونیم بعد از گرفتن آن که تازه افطار می شد می بایست آن را بخوریم؛ به همین دلیل سرد می شد و رغبتی برای خوردن آن نمی ماند.

آن موقع ماه های رمضان هوا خیلی گرم می شد و هیچ گونه وسیله خنک کننده و حتی یخ موجود نبود.