شهرت بی نام؛ توصیفی بر تعصب ماندگار

امروز، هر نویسنده زن قلم خود را برمی دارد یا لپ تاپ خود را باز می کند تا بنویسد، خواه واقعیت باشد یا داستان، او بر اساس میراث قدرتمندی از مبارزه برای شناخت و احترام می نویسد.

- به نظر می رسد امروز استراتژی که می توان آن را شهرت بی نام توصیف کرد، غیرممکن است.

برخی از نویسندگان صریحا اعتراف می کنند که کتاب، تنها نیمی از موفقیت است، نیمی دیگر باید توسط شخصیت نویسنده ساخته شود.

بنابراین چگونه می توان کتابی را منتشر کرد و حتی چهره خود را نشان نداد؟ در ابتداء راه نویسندگان زن چیره دستی بودند که ترجیح می دادند نامی مردانه برای خود انتخاب کنند تا شناخته نشوند.

مری آن ایوانز، نویسنده مشهور، 200 سال پیش متولد شد.

آیا در مورد او چیزی شنیده اید؟ شما احتمالا وی را به عنوان جورج الیوت، نویسنده کتاب میدل مارچ می شناسید.

تعداد زیادی از نویسندگان زن مشهور وجود دارند که برای ورود به دنیای ادبیات نام مستعار مردانه اختیار می کردند.

وقتی جین آستن در سال 1811 حس و احساس را منتشر کرد، جسورانه خود را یک زن معرفی کرد.

با این وجود، این مورد موفقیت وی را در آن زمان کاهش داد و بسیاری از نویسندگان زن بعدی نتوانستند از نام واقعی خود برای انتشار کتاب خود استفاده کنند.