نخ و سوزن هایی که «کار» کوک می کنند/ «ویان، دیار خیاطان» در انتظار خوشه صنعتی

خبرگزاری فارس، همدان- سولماز عنایتی؛ آوازه دیار خیاطان و دلبستگی شان به نخ و سوزن، پارچه و کوک گوش نواز شده، دیاری که یکپارچه از بام تا شام از بزرگ و کوچک، زن و مرد همنوا با آوای چرخ خیاطی نان به کف می آورند.

حکایت چیره دستی دوزندگان ویان حکایت سال های دور است و ریشه در آبا و اجداد روستاییان دارد.

عبدالله صالحی به شغل چوپانی مشغول بود و اولین فردی است که از ویان به تهران عزیمت می کند و خیاطی را کبودراهنگ همه یکدست می دوزند و باز می دوزند، فرزندان از دوران نوجوانانی پای پدال چرخ نشسته و هنر خیاطی را از پدران هنرمند خود می آموزند و خانوادگی کار می کنند حتی در کنار درس و دانشگاه و فارغ التحصیلی باز هم مشغول به دوزندگی هستند.

اما حیف و صد حیف که هنر هنرمندان با سابقه این دیار توسعه نیافته و قله های تولید کشور را فتح نکرده، هزار بار حیف که کماکان از ابتدای راه تا کنون همه خیاط و مزدی دوز مانده اند، در حالی که همه آنچه سر راه توسعه و پیشرفت نیاز است مهیا بوده و با نیم نگاهی از سوی مسؤولان و همت اهالی امروز می توانستند پله های موفقیت را طی کرده و از تولید تا صادرات را در سیطره خود داشته باشند.

یک گام مانده تا ویان برند شود حسن حیدری، خیاط ماهری که بیش از 35 سال از عمر خود را در این حرفه گذرانده و جزو پیشکسوتان و حرفه ای های هنر خیاطی در