شجریان؛ خوشنویسِ آواز

شجریان دارای چنان استعداد و ممارستی در آموختن بود که سال 1349 توانست درجه ممتازی انجمن خوشنویسان ایران را اخذ کند.

با این حال هیچ گاه به دنبال اخذ درجات بالاتر در خوشنویسی نبود و تمرکز خود را تمام و کمال روی آواز گذاشت و خوشنویسی را برای خوشنویسی می خواست.

- شجریان دارای چنان استعداد و ممارستی در آموختن بود که سال 1349 توانست درجه ممتازی انجمن خوشنویسان ایران را اخذ کند.

با این حال هیچ گاه به دنبال اخذ درجات بالاتر در خوشنویسی نبود و تمرکز خود را تمام و کمال روی آواز گذاشت و خوشنویسی را برای خوشنویسی می خواست.

به گزارش ایسنا، عطا نویدی.

پژوهشگر موسیقی، در یادداشتی در ویژه نامه نوروزی روزنامه شرق درباره محمدرضا شجریان نوشت: خوشنویسی و موسیقی دو هنر دیرین مردمان این سرزمین هستند که از دیرباز پیوندی ناگسستنی نزد هنرمندان هر دو رشته داشته و دارند.

کمتر خوشنویسی را می یابیم که با موسیقی ایرانی - به خصوص آواز شجریان - انس و الفت نداشته باشد و هنرمند موسیقی ایرانی، دلبسته به خطِ خوش و خوشنویسی نباشد.

محمدرضا شجریان اواسط دهه 40 شمسی از مشهد به تهران مهاجرت کرد و از همان ابتدا نزد ابراهیم بوذری و سپس حسین میرخانی، خوشنویسی را آموخت.