بهاریه های کرونایی

حسن گل محمدی (فریاد) بهاریه هایی با طعم و بوی کرونا سروده است.

- حسن گل محمدی (فریاد) بهاریه هایی با طعم و بوی کرونا سروده است.

به گزارش قابل مطالعه است.

فریاد، شاعر و پژوهشگر ادبی و مترجم است.

دیوان اشعار او در سال 1395 توسط نشر کومش با مقدمه ای از عبدالرفیع حقیقت منتشر شد.

از سکوت تا فریاد از دیگر کتاب های شعر اوست.

او همچنین مصحح دیوان کامل اشعار شاطرعباس صبوحی قمی و دیوان کامل ناصرالدین شاه قاجار است.

با پژوهش او کتاب های امیرهوشنگ ابتهاج؛ شاعری که باید از نو شناخت ، نیما چه می گوید؟ ، با کاروان مولوی از بلخ تا قونیه و دکتر شفیعی کدکنی چه می گوید نیز منتشر شده اند.

سروده اول: بهاریه 1400 اینک بهار رسیده در این غربت سرد شاید پیام گرم او دوباره بنفشه ها را در کنار کلبه ام بیدار کند.

■ دلم به انتظار نشسته اسفند به پیشواز سبزه و شکوفه رفته امسال دوسال است که ما بهار نداریم سرتاسر شهر و مردم آن به اندوه و بیماری کرونا گرفتارند.

■ روزها می آیند و می روند و ما تکرار می کنیم قرنطینه را، تنهایی را، بیهودگی را همه به امید بهار دیگری هستیم تا یکدیگر را در آغوش بگیریم.

■ یاد خاطرات گذشته مرا لحظه ای رها نمی کند آیا هنوز هم در بازار تجریش بساط سمنوی عمه لیلا برپاست؟ آیا گلفروشی محله ما ماهی های قرمز را در تنگ بلور می فروشد؟ از شاخه های پرشکوف�