ردپای نوروز در شعر فارسی

اسماعیل آذر با بیان سیر تحول نوروز در شعر فارسی از آغازی به گفته او نامشخص تا امروز، و این که در پرداختن به نوروز در شعر معاصر نگاه ها خیلی به گذشته است، - اسماعیل آذر با بیان سیر تحول نوروز در شعر فارسی از آغازی به گفته او نامشخص تا امروز، و این که در پرداختن به نوروز در شعر معاصر نگاه ها خیلی به گذشته است، می گوید.

این پژوهشگر و مدرس دانشگاه در گفت وگو با ایسنا درباره جایگاه سنت ها و آیین های ایرانی در ادبیات فارسی با نگاه ویژه به سنت نوروز اظهار کرد: اصولا دلیل این که آیین هایی در زندگی انسان ظاهر و بعد هم ماندگار می شوند، سرشته شدن آن آیین با درون انسان است؛ هر چیزی که با درون انسان آغشته شود و انس بگیرد، هیچ گاه فراموش نمی شود، خاصه که در ضمیر تاریخی قومی بماند، و نه فقط آیین های نوروزی بلکه هر آیینی که به صورت یک فرهنگ درآمده است.

او افزود: وقتی آیینی به صورت فرهنگ درآمد، یعنی معرفت عامه پیدا می کند و عموم نسبت به آن معرفت و آشنایی خواهند داشت و به این صورت ماندگار خواهد شد.

البته ممکن است بعضی ها شیرین تر و خوش تر به دل بنشینند، این در اختیار مردم آیین پذیر است.

آذر سپس با اشاره به سرآغاز آیین نوروز بیان کرد: اما آیین نوروز آیینی است که آغاز آن مشخص نیست، فقط وقتی صحبت از نوروز می شود، آن را به جم نسبت می دهند، حتی از روزگار