اشک ها و لبخندهای «سایه»

گاهی لبخندش را در دیداری مجازی و گاهی دیگر بغض و اندوهش را در کلماتش یا چشمانش می بینیم؛ «سایه» امسال با گذر از اندوه کوچ همیشگی محمدرضا شجریان و گاهی جعلیاتی که سبب نارضایتی اش شده است، - در این روزها ابراز علاقه مخاطبان او هم انگار رنگ متفاوتی به خود گرفت؛ گروهی از کوه نوردان علاقه مند به این شاعر صعودشان به قله دماوند را به سایه تقدیم کردند.

اما چیزی نگذشت که پیر پرنیان اندیش ادبیات فارسی در اندوه کوچ همیشگی نصرت الله نوح که در 21 مردادماه از دنیا رفت، نشست و در این اندوه چنین نوشته شد: دریغ.

شاعری دیگر در خاک غریب به خواب ابدی رفت.

هرچند که این تنها اندوه 93سالگی او از درگذشت هنرمندان نبود؛ خسرو آواز ایران رفت و در وصف شجریان چنین گفته بود : شجریان برای من مثل پسرم است، مثل برادرم است، مثل پدرم است.

اصلا مخلوط همه این مناسبات است.

خیلی دوستش دارم.

مخاطبان ابتهاج پس از این در دیدار مجازی دیگری (ویدیو آن مربوط به شهریورماه 99 بود)، همزمان با سالروز درگذشت مرتضی کیوان با یادی از دوست و همراه قدیمی سایه ، شعر می بینم آن شکفتن شادی را/ پرواز بلند آدمی زادی را.

را با صدای او شنیدند.

اما در این روزها فقط اندوه کوچ هم قطاران سایه نبود، برخی اقدامات از جعل شعری به نام شاعر گرفته تا نسبت دادن متنی جعلی درباره شاهنامه به او نیز باره